|
|
|
| :: บทเพลงประวัติหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต :: เพลงที่ 25 ความอัศจรรย์แห่ง ''พุทโธ'' |
| ประวัติหลวงปู่มั่น ตอนที่ ๒๕ ทำนอง : เขมรอมตึก แล้วโดยไม่คิดไม่คาดฝัน เกิดอัศจรรย์ประจักษ์เห็นจริงจนได้ คนหนึ่งที่เป็นผู้ชาย ตามหาพุทโธที่หายนั้นได้ในนาน รู้ธรรมและฉ่ำเย็น ได้เห็นพุทโธตามท่าน ตามที่อาจารย์มั่นท่านแนะนำสอนสั่ง -ดนตรีนิดหน่อย- เขาทำตามอย่างจริงจัง ตามพุทโธไม่ห่าง จวบจนกระทั่งเขาได้พุทโธดังว่า -ดนตรี- พบความกระจ่างสว่างไสว เกิดขึ้นที่ใจอร่ามสวยงามล้ำค่า พุทโธที่ตนค้นหา ที่ท่านบอกว่าพุทโธนั้นมาหายไปไกล ที่จริงแล้วท่านรู้ดี พุทโธไม่หนีหายไป แต่เป็นอุบายฉลาดและมีเมตตา -ดนตรีนิดหน่อย- ตุ๊เจ้าเองปรารถนา ให้เฮามาได้บุญ ได้สุขเกื้อกูลพบสุขสมบูรณ์ยิ่งใหญ่ -ดนตรี- เขามาเล่าให้ท่านฟัง เมื่อท่านได้ฟังแล้วก็แนะนำทำต่อไป ได้เพิ่มเติมและอธิบาย ขั้นตอนต่อไปให้เขาเข้าใจในธรรม ล่วงเลยอีกไม่นาน ที่ท่านอาจารย์แนะนำ เขายิ่งรู้ธรรมรู้จิตรู้ใจคนอื่น -ดนตรีนิดหน่อย- ทุกเวลานั่งและยืน จนชาวบ้านคนอื่น ต่างชื่นต่างชมและต่างนิยมทำตามอย่าง ทั้งเคารพเลื่อมใสเชื่อฟัง พระอาจารย์มั่นนั้นอย่างถึงใจ -ดนตรี- -พูด- บรรยาย ประวัติหลวงปู่มั่น ตอนที่ ๒๕ เป็นที่อัศจรรย์ไม่คาดฝันว่าจะมีผู้รู้เห็นธรรมของพระพุทธเจ้าภายในใจอย่างประจักษ์โดยไม่เนิ่นนานนัก คือผู้ชายคนหนึ่งซึ่งตามหาพุทโธ แล้วประสบธรรมคือความสงบสุขทางใจจากการนึกบริกรรมพุทโธตามวิธีที่ท่านบอก ก่อนหน้า ๓-๔ วันที่เขาจะประสบผลจากพุทโธ เขานอนหลับฝันถึงท่านพระอาจารย์มั่นว่า ชาวบ้าน: ตุ๊เจ้าเอาเทียนใหญ่ที่จุดไฟอย่างสว่างไสวมาติดไว้บนหัวเฮา พอตุ๊เจ้าติดเทียนเสร็จแล้วนับหัวเฮา ลงไปมีแสงสว่างไสวไปโดยตลอด เฮาดีใจหลายว่าเฮาได้ของดีมีแสงสว่างแผ่ออกไปนอกตัวตั้ง หลายๆ วา พอจิตเฮาเป็นอย่างนั้นเฮาก็รีบมาหาตุ๊เจ้าทันทีเลยก๊า เขาเล่าเรื่องความฝันความเป็นไปของจิตให้ท่านฟังอย่างน่าอัศจรรย์ ท่านพระอาจารย์มั่นก็ได้อธิบายเพิ่มเติมให้เขาไปทำต่อ ปรากฏว่าได้ผลอย่างรวดเร็วและยังสามารถรู้ใจของผู้อื่นได้อีกด้วย ท่านเองก็ถามเขาบ้างเป็นเชิงเล่นๆ ว่า อ.มั่น: จิตของเฮาเป็นอย่างไร มีบาปมากไหม? เขาตอบท่านทันทีเลยว่า ชาวบ้าน: จิตของตุ๊เจ้าไม่มีจุดมีดวงเหลืออยู่แล้ว ทีนี้พวกเฮารู้แล้วว่าตุ๊เจ้าเป็นผู้วิเศษประเสริฐสุดในโลก และฉลาดหาอุบายเมตตามาสั่งสอนพวกเฮา พุทโธมิได้หายไปไหน จิตของตุ๊เจ้าเป็นพุทโธอยู่แล้ว ที่ตุ๊เจ้าบอกให้พวกเฮาตามหาพุทโธ ก็เพราะปรารถนาให้พวกเฮาได้บุญมีความสุขและพบพุทโธ ดวงประเสริฐที่ใจตนเอง มิใช่นั่งหาเดินหาพุทโธให้ตุ๊เจ้า นับแต่นั้นมา คนในหมู่บ้านต่างก็เกิดความสนใจและพากันภาวนาพุทโธเพิ่มขึ้นไปตามๆ กัน และมีอยู่หลายคนในหมู่บ้านทั้งหญิงชายที่ภาวนาเป็นและได้รับความร่มเย็นในรสพระธรรม แต่มีเขาคนนั้นที่เก่งกว่าเพื่อน เวลาท่านกลับจากบิณฑบาตคนที่ภาวนาได้เก่งกว่าใครนั้น จะตามส่งบาตรและศึกษาธรรมกับท่านทุกวัน เว้นแต่เขาจะติดธุระจำเป็นจริงๆ เท่านั้น ลำดับต่อมา สิ่งที่เคยขาดแคลนแสนอัตคัดก็กลับกลายเป็นความสมบูรณ์ขึ้นมาตามลำดับ ไม่ว่าจะเป็นทางจงกรม กุฏิที่พัก-ที่ฉัน พวกเขาพร้อมใจกันทำถวายท่านเองจนเป็นที่เรียบร้อยไปหมด โดยที่ท่านไม่ได้เอ่ยปากบอกพวกเขาเลยสักคำ |
 |
| Copyright All Rights Reserved. |