|
|
|
| :: บทเพลงประวัติหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต :: เพลงที่ 24 ''พุทโธ'' หาย |
| ประวัติหลวงปู่มั่น ตอนที่ ๒๔ ทำนอง : ลาวเสี่ยงเทียน อดทนรอจนนานพอสมควรแล้วคืนหนึ่งนั่งภาวนา จิตหยั่งรู้เห็นความเป็นมา ผู้นำบ้านป่าเรียกประชุมกัน พร้อมกับไต่ถามหาความจริงจากลูกบ้าน ที่ให้ไปสังเกตการณ์ นั้นได้ผลฉันใด -ดนตรี- พวกที่คอยเฝ้าดูท่านมาตอบว่าไม่มีอะไร ไปดักมองสังเกตทีไร เวลาใดไม่คลาดคลา เห็นแต่ท่านนั้นสำรวมแล้วเดินกลับไปกลับมา บางครั้งนั่งนิ่งหลับตา ไม่มีท่าทางเป็นพิษเป็นภัย ทางที่ดีพวกเรานั้นควรเข้าไปถามไถ่ ให้รู้แน่ว่าเหตุใดท่านจึงเดินไปเดินมา บางคราวนั่งนิ่งหลับตา ท่านเดินและนั่งทำไม -ดนตรี- พอตื่นเช้าท่านเล่าให้พระที่มาด้วยได้ฟังทันใด ว่าเขาเริ่มจะกลับใจมาคิดใหม่ในทางที่ดี เมื่อคืนเขาประชุมพลัน เห็นพ้องต้องกันแล้วนี่ เดี๋ยวเขาคงไม่รอรี รีบมาไต่ถามข้อข้องใจ -ดนตรี- วันสองวันจากนั้นมา ชาวบ้านป่าก็มาจริงๆ คนหนึ่งถามว่าทำไมหลับตานิ่ง บางทีเดินมาเดินไป ทั้งนั่งและเดินไปมา ตุ๊เจ้าค้นหาอะไร ท่านก็พูดตอบทันใด พุทโธ เราหายนั่นนะซี เรานั่งเดินตามหา พุทโธๆ ของเราอยู่นี่ ยังไม่พบเจอสักทีไม่รู้หลบลี้ไปหนใด -ดนตรี- เขาถามว่าตัว พุทโธ ที่ว่าหน้าตาเป็นไฉน เราช่วยตุ๊เจ้าหาได้ไหม ท่านตอบว่าได้ไม่มีปัญหา พุทโธ ที่ว่านี้เป็นดวงแก้วงามล้ำค่า ประเสริฐเลิศในโลกา ฉลาดรอบรู้เหนือใด เขาถามว่าพุทโธใหญ่โตนั้นสักเท่าไหร่ ท่านตอบว่าไม่เล็กไม่ใหญ่ทั้งนอกทั้งในกำลังพอดี -ดนตรี- -พูด- บรรยาย ประวัติหลวงปู่มั่น ตอนที่ ๒๔ ท่านพูดต่อไปว่า อ.มั่น: ใครหาพุทโธพบ คนนั้นประเสริฐมองเห็นอะไรได้ตามใจหวัง ชาวบ้าน: มองเห็นนรกสวรรค์ได้ไหมตุ๊เจ้า อ.มั่น: มองเห็นซิ ไม่เห็นจะว่าประเสริฐได้อย่างไร ชาวบ้าน: ลูกเมียผัวตายไปมองเห็นได้ไหมตุ๊เจ้า? อ.มั่น: มองเห็นได้หมด เมื่อได้พุทโธแล้ว ชาวบ้าน: สว่างมากไหม? อ.มั่น: ท่านสว่างมาก ยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ตั้งร้อยดวงพันดวง เพราะดวงอาทิตย์ไม่สามารถส่องเห็นนรก สวรรค์ได้ แต่ดวงพุทโธส่องเห็นหมด ชาวบ้าน: ผู้หญิงและเด็กช่วยหาได้ไหม? อ.มั่น: ได้หมด ไม่นิยมว่าหญิงหรือชาย เด็กหรือผู้ใหญ่ใครหาก็ได้ทั้งนั้น ชาวบ้าน: พุทโธนั้นประเสริฐในทางใดบ้าง กันผีได้ไหม? อ.มั่น: ได้ ผีก็กลัวพุทโธมาก ใครหาพุทโธแม้ยังไม่พบ ผีเริ่มกลัวผู้นั้นแล้ว ชาวบ้าน: พุทโธเป็นแก้วสีอะไรตุ๊เจ้า อ.มั่น: พุทโธเป็นแก้วดวงสว่างไสวและมีหลายสีจนนับไม่ได้ พุทโธนี้เป็นสมบัติอันวิเศษของพระพุทธเจ้า ได้มอบให้เรามาไว้หลายปีแล้ว แต่เราเองยังหาพุทโธที่ท่านมอบให้นั้นยังไม่เจอ ถ้าสูจะพากัน ช่วยเราหาพุทโธจริงๆ ให้พากันนั่งนิ่งๆ หรือเดินไปเดินมา นึกในใจว่าพุทโธๆ อยู่ภายในโดยเฉพาะ ไม่ให้จิตส่งออกไปนอกกาย ให้รู้อยู่กับคำว่าพุทโธๆ เท่านั้น ถ้าทำอย่างนี้พวกสูอาจเจอ พุทโธก่อนเราก็ได้ ชาวบ้าน: การนั่งหรือเดินหาพุทโธจะให้นั่งหรือเดินนานสักเท่าใด อ.มั่น: ให้นั่งหรือเดินเพียง ๑๕ หรือ ๒๐ นาทีก่อนสำหรับตอนแรก พุทโธท่านยังไม่อยากให้พวกเรา ตามหาท่านนานนัก กลัวจะเหนื่อยแล้วตามพุทโธไม่ทัน เดี๋ยวจะขี้เกียจเสียก่อน เอาละเอาแค่นี้ ก่อน ถ้าอธิบายมากกว่านี้ พวกสูจะจำวิธีไม่ได้แล้วตามหาพุทโธไม่พบ พอชาวบ้านทราบวิธีตามที่พวกมาถามท่านนำไปเล่าให้ฟังกันแล้ว ต่างคนต่างสนใจฝึกหัดนึกพุทโธภายในใจโดยทั่วกัน นับแต่หัวหน้าบ้านลงมาถึงผู้หญิงและเด็กๆ ที่พอรู้วิธีนึกพุทโธได้ |
 |
| Copyright All Rights Reserved. |