|
|
|
| :: บทเพลงประวัติหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต :: เพลงที่ 19 เข้าสนามรบขั้นสุดท้าย |
| ประวัติหลวงปู่มั่น ตอนที่ ๑๙ ทำนอง : แพนน้อย ออกธุดงค์องค์เดียวเหนียวแน่น เข้าไปอยู่ยังแดนพนาป่าเขา ล้อมด้วยห้วยละหารธารลำเนา แถบแม่ปิงออกเฉลียงไปเชียงดาว ดอยดงแดนด้าวล้วนมีเขาไพร ออกบำเพ็ญชุ่มแสนเย็นใจ ไม่กังวลและสนใจใคร ไม่ประวิงสิ่งใด แม้ความตายไม่หวั่น -ดนตรี- มุ่งหวังตั้งใจแน่นอน ไม่มีวันสั่นคลอนอ่อนแอแปรผัน ต้องประจักษ์ในมรรคผล-พระนิพพาน อันกิเลสาสวะมาระราญ ขอตามห่ำหั่นหาญกล้าราวี ให้หมดใจเยื่อใยไม่มี ชาติและภพจบกันเสียที หมู่มารมาวี ขอพลีชีพสู้ -ดนตรี- เพิ่มพากเพียรไม่มีผันผ่อน เว้นยามนอนหลับไหล หลับไปไม่รู้ เหนือนอกจากนั้นเฝ้าพันตู ตามรอยบาทแห่งปฐมบรมครู พระพุทธองค์ทรงสู้หมู่พวกมารผจญ จะเป็นตายไม่คิดกังวล ไม่ยอมถอยลอยลับอับจน มอบกายถวายตนเพื่อมรรคผล-นิพพาน -ดนตรี- แล้วเปลี่ยนเป็นทำนอง --ออกพม่าเขว มหาสติมหาปัญญาพร้อมอยู่ สอดส่องดูรู้อารมณ์สารพัน อันเวทนา-สัญญา-สังขาร อีกทั้งวิญญาณนามขันธ์สี่นี้คือ สนามรบแห่งปัญญาพิจารณาขั้นสุดท้าย ส่วนรูปขันธ์นั้นหมดปัญหาไป ตั้งแต่ครั้งท่านได้ขั้นอนาคามี -ดนตรี- นามขันธ์ขั้นนี้ต้องรู้แจ้ง สิ้นเคลือบแคลงด้วยคลี่คลายได้อย่างดี เกิดขึ้นมา-ตั้งอยู่-ดับไปทุกที โดยมีอนัตตานั้นเป็นที่รวมลง ว่างเปล่าไปไม่พะวง ไม่มั่นคงเลยสักครา นามธรรมเหล่านี้ที่กล่าวมา ต้องเห็นด้วยปัญญามิใช่สัญญาแต่อย่างใด -ดนตรี- -พูด- บรรยาย ประวัติหลวงปู่มั่น ตอนที่ ๑๙ เมื่อได้ปฏิบัติมาถึงขั้นนี้ ท่านมีความเพลิดเพลินจนลืมเวล่ำเวลา ลืมวัน ลืมคืน ลืมพักผ่อนหลับนอน ลืมความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า จิตตั้งท่าแต่จะสู้กับกิเลสทุกประเภท ด้วยความเพียรเพื่อถอดถอนมันทั้งราก โดยไม่มีความสะทกสะท้านหวั่นเกรงอะไรเลย เมื่อถึงขั้นสุดท้าย นามขันธ์เป็นธรรมจำเป็นต้องพิจารณาให้รู้แจ้งเห็นจริง ทั้งที่ปรากฏขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป โดยมีอนัตตาเป็นที่รวมลง การเห็นนามธรรมเหล่านี้ต้องเห็นด้วยปัญญาหยั่งทราบตามหลักความจริงจริงๆ เท่านั้นมิใช่เห็นตามสัญญา ความเห็นตามสัญญากับความเห็นด้วยปัญญา ต่างกันอยู่มากราวฟ้ากับดิน ความเห็นด้วยสัญญาพาให้ผู้เห็นมีอารมณ์มาก มักเสกสรรตัวว่ามีความรู้มากทั้งๆ ที่กำลังหลงมาก จึงมีทิฏฐิมากไม่ยอมลงใครง่ายๆ ส่วนความเห็นด้วยปัญญานั้น เป็นความเห็นซึ่งพร้อมที่จะถอดถอนความสำคัญมั่นหมายต่างๆ อันเป็นตัวกิเลสทิฏฐิมานะน้อยใหญ่ออกไปโดยลำดับที่ปัญญาหยั่งถึง ถ้าปัญญาหยั่งลงโดยทั่วถึงจริงๆ กิเลสทั้งหลายก็พังทลายไปหมด ไม่มีกิเลสชนิดใดทนต่อปัญญาขั้นยอดเยี่ยมไปได้ ผู้ปฏิบัติทางจิตภาวนา จึงควรระวังเจ้าสัญญาจะแอบมาทำหน้าที่แทนปัญญาโดยรู้เอาหมายเองเฉยๆ แต่กิเลสแม้แต่ตัวเดียวก็มิได้ถอดออกจากใจบ้างเลย |
 |
| Copyright All Rights Reserved. |